ประวัติโดยย่อของการพัฒนาของหมึกน้ำ

เร็วเท่าทศวรรษ 1960 ผู้คนเริ่มการวิจัยและการประยุกต์ใช้หมึกน้ำ . เนื่องจากความต้องการของการปกป้องสิ่งแวดล้อมและการขาดแคลนวัตถุดิบปิโตรเลียมทำให้บางประเทศที่พัฒนาแล้วค่อยๆ จำกัด การใช้ผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมเพื่อผลิตการพิมพ์ ดังนั้นผู้คนจึงเริ่มศึกษา หมึกที่ไม่ใช่ตัวทำ ละลาย ที่ไม่ได้เป็นตัว ทำ ละลาย ซึ่งมีความก้าวหน้าอย่างมากและการพัฒนา หมึกที่มี น้ำ ในตอนแรก หมึกที่ใช้ น้ำ ส่วนใหญ่ใช้ dextrin, shellac, casein, sodium lignosulfonate และสารอื่น ๆ เป็นสารยึดเกาะของ หมึก น้ำ และ หมึก น้ำ ที่เตรียมไว้ ส่วนใหญ่ใช้สำหรับการพิมพ์ผลิตภัณฑ์คุณภาพต่ำ

ในตอนท้ายของปี 1960 ด้วยการพัฒนาวิทยาศาสตร์ วัสดุ เทคโนโลยีสังเคราะห์ ของ Rosin และ Maleic Acid Modified Resin ประสบ ความสำเร็จซึ่งแทนที่เคซีน, Shellac และวัสดุอื่น ๆ เวลานั้น. อย่างไรก็ตามผลิตภัณฑ์หลักเหล่านี้ยังคงมีข้อเสียบางประการเช่นความเงาไม่ดีความต้านทานน้ำที่ไม่ดีการยึดเกาะที่ไม่ดีโฟมง่ายและความเสถียรในการจัดเก็บที่ไม่ดี

ในปี 1970 เนื่องจากวิกฤตการณ์น้ำมันวัตถุดิบสำหรับ การพิมพ์หมึก แน่นมากอีกครั้ง ในขณะเดียวกันประเทศที่พัฒนาแล้วออกกฎหมายเพื่อควบคุมคุณภาพอากาศ จำกัด การปล่อยสารประกอบระเหยอินทรีย์ (VOC) ให้อยู่ในบรรยากาศและ จำกัด ปริมาณโลหะหนักและตัวทำละลายที่เหลือของผลิตภัณฑ์บรรจุภัณฑ์ที่มีสภาพสุขอนามัยเช่นอาหารเครื่องดื่มและยา . นักวิจัยหมึกจากทั่วทุกมุมโลกยังคงทำการวิจัยเชิงลึกและผลิต หมึกที่มี น้ำ รุ่นที่สอง ด้วยสารละลายสไตรีน-อะคริลิคโคพอลิเมอร์เรซิ่นเป็นสารยึดเกาะ ผลิตภัณฑ์นี้ประกอบไปด้วยความต้านทานน้ำที่ไม่ดีและความเสถียรในการจัดเก็บของ หมึก น้ำ รุ่นแรก แต่ยังมีช่องว่างที่มีหมึกที่ใช้ตัวทำละลาย ในความเงาและการพิมพ์ ดังนั้นบนพื้นฐานของ หมึก น้ำ รุ่นที่สอง นักวิจัยหมึกได้พัฒนาเรซินอิมัลชันโพลิเมอร์ที่มีโครงสร้างแกนกลางและโครงสร้างเครือข่ายโดยโพลีเมอร์โมโนเมอร์อะคริลิคกับสไตรีน ชุดเรซินนี้ปรับปรุงความเงาและความแห้งของหมึกอย่างมากส่งเสริมการพัฒนาของ หมึก น้ำ และทำให้ หมึกมี น้ำ ในการขยายสนามแข่งขันอย่างต่อเนื่องด้วย หมึกที่ใช้ตัวทำละลาย . หมึกที่ใช้ W ater ได้เข้าสู่ช่วงเวลาการพัฒนาใหม่

ในศตวรรษที่ 21 สนาม แอปพลิเคชันของหมึก น้ำ กำลังขยายตัว นอกจากอุตสาหกรรมการพิมพ์แบบดั้งเดิมแล้วยังมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในอาคารเฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ในบ้านรถยนต์และสาขาอื่น ๆ ในขณะเดียวกันกระบวนการผลิตและเทคโนโลยีของ หมึก น้ำ ได้รับการปรับปรุงและคิดค้นอย่างต่อเนื่อง ตัวอย่างเช่นเทคโนโลยีขั้นสูงเช่นเทคโนโลยี microcapsule, เทคโนโลยีนาโนเทคโนโลยีและเทคโนโลยีการบ่มอัลตราไวโอเลตถูกนำมาใช้เพื่อทำให้ หมึก มี สีสัน สดใสมากขึ้นในสีเร็วขึ้นในการบ่มความเร็วที่ดีขึ้นในการต้านทานน้ำและความต้านทานการสึกหรอและในเวลาเดียวกันตอบสนองความต้องการการป้องกันสิ่งแวดล้อมที่สูงขึ้น .

การปรับปรุงทางเทคนิคที่สำคัญของ หมึก น้ำ ส่วนใหญ่รวมถึงด้านต่อไปนี้:

การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีการเติมนาโน: สารยึดเกาะใน หมึก น้ำ มักจะเป็นวัสดุพอลิเมอร์อินทรีย์ซึ่งง่ายต่อการย่อยสลายและระเหยในระหว่างการพิมพ์ทำให้เกิดผลการพิมพ์ที่ไม่ดี เพื่อแก้ปัญหานี้นักวิจัยเริ่มใช้เทคโนโลยีการเติมนาโน กับ หมึก น้ำ เทคโนโลยีการเติมนาโนสามารถเติมวัสดุนาโนลงใน หมึกที่ใช้ น้ำ เพิ่มความเสถียรของสารยึดเกาะและปรับปรุงเอฟเฟกต์การพิมพ์

การประยุกต์ใช้ defoamer: ฟองมักปรากฏใน หมึกที่ใช้ น้ำ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อเอฟเฟกต์การพิมพ์และคุณภาพของผลิตภัณฑ์ เพื่อแก้ปัญหานี้นักวิจัยเริ่มใช้ defoamers กับ หมึก น้ำ Defoamer สามารถยับยั้งการสร้างฟองและปรับปรุงเอฟเฟกต์การพิมพ์และคุณภาพของผลิตภัณฑ์

การประยุกต์ใช้ความเสถียรช่วย: สารยึดเกาะใน หมึก น้ำ มักจะเป็นวัสดุพอลิเมอร์อินทรีย์ซึ่งง่ายต่อการย่อยสลายและระเหยในระหว่างการพิมพ์ทำให้เกิดผลการพิมพ์ที่ไม่ดี เพื่อที่จะแก้ปัญหานี้นักวิจัยเริ่มใช้ความมั่นคงในการ เสริม หมึก น้ำ ตัวเสริมความเสถียรสามารถเจือจางความหนืดของหมึกปรับค่า pH ของ หมึก ที่ใช้ น้ำ และเพิ่มความเสถียรของหมึกซึ่งจะช่วยเพิ่มความเสถียรและผลการพิมพ์ของ หมึก น้ำ

การประยุกต์ใช้สารช่วยในการหน่วงน้ำ : สารยึดเกาะใน หมึก น้ำ มักจะเป็นวัสดุพอลิเมอร์อินทรีย์ซึ่งง่ายต่อการย่อยสลายและระเหยในกระบวนการพิมพ์ทำให้เกิดผลการพิมพ์ที่ไม่ดี เพื่อที่จะแก้ปัญหานี้นักวิจัยเริ่มใช้เครื่องช่วยสนับสนุนการชะลอการใช้น้ำ กับ หมึก น้ำ เครื่องช่วยสนับสนุนการชะลอการไหลของน้ำสามารถปรับปรุงการไหลของ หมึกที่ใช้ น้ำ และป้องกันไม่ให้หมึกแห้งหรือวางลงบนลูกกลิ้ง anilox ที่ใช้น้ำ ซึ่ง ช่วยปรับปรุงคุณภาพการพิมพ์และความเสถียรของ หมึก น้ำ จากน้ำ